Eze 12 | PesPCB | STEP | بار ديگر پيغامی از طرف خداوند به من رسيد. خداوند فرمود:

Ezekiel 12

نمايش تبعيد

1 بار ديگر پيغامی از طرف خداوند به من رسيد. خداوند فرمود:

2 «ای انسان خاكی، تو در ميان قومی عصيانگر زندگی می‌كنی كه چشم دارند و نمی‌بينند، گوش دارند و نمی‌شنوند، چون ياغی هستند. 3 حال، برای آنكه بدانند كه چه واقعه‌ای بزودی رخ خواهد داد، بار و بنه‌ات را در روز روشن جمع كن و مانند كسی كه به تبعيد برده می‌شود، در مقابل انظار ايشان كوچ كن. شايد اين ياغيان ببينند و معنی كار تو را بفهمند. 4 بار و بنه‌ات را به هنگام روز از خانه بيرون بياور تا بتوانند ببينند. سپس مانند اسيرانی كه سفر دور و درازی در پيش دارند، شبانگاه حركت كن و 5 در مقابل چشمان ايشان، شكافی در ديوار ايجاد كن و وسايل خود را از آن بيرون ببر. 6 در همان حال كه نگاه می‌كنند، بار و بنهٔ خود را بر دوش بگذار و شبانه از آنجا دور شو. صورتت را نيز بپوشان تا نتوانی ببينی به كجا می‌روی. اين كار تو نمايشی است از واقعه‌ای كه بزودی در اورشليم روی خواهد داد.»

7 پس همانطور كه خدا به من فرمود، عمل كردم. اثاثيه‌ام را مثل يک تبعيدی جمع كردم و در روز روشن بيرون آوردم و به هنگام شب، شكافی در ديوار ايجاد كردم و در حالی که مردم نگاه می‌كردند، بار و بنه‌ام را بر دوش گرفتم و در تاريكی بيرون رفتم. 8 صبح روز بعد، خداوند به من چنين فرمود:

9 «ای انسان خاكی، حال كه قوم عصيانگر اسرائيل می‌پرسند كه معنی اين كارها چيست، 10 به ايشان بگو كه اين پيغامی است از جانب خداوند به پادشاه و تمام قوم اسرائيل كه در اورشليم هستند. 11 بگو كه آنچه كردی، نمايشگر چيزهايی است كه بر سرشان خواهد آمد، چون از خانه و كاشانه‌شان بيرون رانده، به اسارت برده خواهند شد. 12 حتی پادشاه، شبانه اسباب خود را بر دوش گذاشته، از شكافی كه در ديوار شهر برايش ايجاد خواهند كرد، خواهد گريخت و صورتش را خواهد پوشاند و نخواهد ديد به كجا می‌رود. 13 اما من دام خود را بر او خواهم انداخت و او را گرفتار خواهم نمود و به شهر بابل خواهم آورد و با اين كه در بابل خواهد مرد، ولی آنجا را نخواهد ديد. ^{▼▼ ظاهراً اين اشاره‌ای است به صدقيای پادشاه که چشمان او را کور کردند و به بابل بردند ( ارميا 52‏:11‏).‏} 14 اطرافيان، مشاورين و محافظين او را به هر سو پراكنده خواهم ساخت و مردم در جستجوشان خواهند بود تا ايشان را بكشند. 15 هنگامی كه آنها را در سرزمینهای مختلف پراكنده سازم، آنگاه خواهند دانست كه من خداوند هستم. 16 اما تعداد كمی از ايشان را زنده نگاه خواهم داشت و نخواهم گذشت كه در اثر جنگ و قحطی و بيماری هلاک شوند، تا در حضور مردم سرزمینهایی كه به آنجا تبعيد می‌شوند، اقرار كنند كه چقدر شرور بوده‌اند و بدانند كه من خداوند هستم.»

17 سپس اين پيغام از طرف خداوند به من رسيد:

18 «ای انسان خاكی، خوراک را با ترس بخور و آب را با لرز بنوش، 19 و از جانب من به مردم اسرائيل و اورشليم بگو كه به سبب همهٔ گناهانشان، دچار قحطی شده، آب و خوراكشان را جيره‌بندی خواهند كرد و آن را با دلهره و هراس خواهند خورد. 20 شهرهای آبادشان ويران و مزرعه‌هايشان خشک خواهد شد تا بدانند كه من خداوند هستم.»

انجام قطعی كلام خدا

21 خداوند همچنين فرمود:

22 «ای انسان خاكی، اين چه ضرب‌المثلی است كه مردم اسرائيل می‌گويند:”عمر ما تمام شد، پيشگویی‌ها عملی نشد!“ 23 به ايشان بگو كه من اين ضرب‌المثل را باطل می‌كنم. اينک وقت آن رسيده كه همهٔ اين پيشگویی‌ها عملی شوند. 24 از اين پس، هيچ رؤيا و پيشگويی كاذبی در ميان مردم اسرائيل وجود نخواهد داشت. 25 زيرا من كه خداوند هستم، سخن خواهم گفت و هر آنچه گفته باشم بدون تأخير عملی خواهم ساخت. اين سخن را از جانب من به ايشان بگو:”ای قوم عصيانگر اسرائيل، من ديگر تأخير نخواهم نمود! در دوران زندگی خودتان هر آنچه گفته‌ام، به انجام خواهم رساند!“»

26 سپس اين پيغام از طرف خداوند نازل شد:

27 «ای انسان خاكی، قوم اسرائيل تصور می‌كنند كه رؤياها و نبوتهای تو در آيندهٔ بسيار دور عملی خواهند شد. 28 پس به ايشان بگو كه خداوند چنين می‌فرمايد:”از اين پس، ديگر تأخير رخ نخواهد داد. هر سخنی كه گفته باشم، يقيناً واقع خواهد شد!“»